Ιωάννης Ρέντζος

Η σύγχρονη πόλη στις τέχνες του λόγου

1) Στοχοθεσία του μαθήματος – Η «πολεογραφία» του μυθιστορήματος, του ποιήματος, του θεατρικού έργου αλλά και του σεναρίου επιστημονικής μυθοπλασίας και των κόμικς

w  Από την επώνυμα τρωική  «πολεογραφία» (Ίλιον - Ιλιάδα) έως σήμερα περιβαλλόμαστε από έργα και κείμενα «σύμβολα μιας λογοτεχνικής πολεοδομίας που σχεδιάστηκε από συγγραφείς και κατοικήθηκε από αναγνώστες». Οι δομές της πόλης δεν μελετώνται μόνο από τους ειδικούς επιστήμονες  του καιρού μας αλλά, πριν από αυτούς, μια ατελεύτητη σειρά δημιουργών του λόγου προσέγγισαν και αποτύπωσαν με κάθε ακρίβεια την πόλη, το όνομά της και τους ανθρώπους της. Υποστηρίζεται ότι κάθε μεγάλος συγγραφέας είναι σήμερα συγγραφέας της πόλης και μάλιστα δεν θα υπάρχει δημιουργός του 19^ου ή του 20^ου αι. που να μην έχει γράψει για την πόλη. Πώς όμως περιγράφουν την πόλη οι τέχνες του λόγου στην εποχή της εικόνας; Και τι έχει να αποκομίσει η γενιά της Sin City και της Sim City από αυτές τις περιγραφές;

w  Το μάθημα αποβλέπει

1)  να καλλιεργήσει μια ιδιαίτερη ευαισθησία για τις τέχνες του λόγου σε σχέση με την αντίληψη της πόλης όπως αυτή εκφράζεται από τους δημιουργούς-ανθρώπους των γραμμάτων·

2)  να επιτρέψει την κωδικοποίηση σχετικών γνώσεων στο επίπεδο της δημιουργικής λογοτεχνικής διαλεκτικής, της δομής του λόγου, και των γλωσσικών μηχανισμών, που αναδεικνύουν την τεχνική λεκτικοποίησης των εμπειριών από τη σύγχρονη πόλη·

3)  να επιτρέψει την προσέγγιση σημαντικών έργων των τεχνών του λόγου (που συμβαίνει να έχουν χαρακτηριστικό πολεογραφικό περιεχόμενο) ως μείζονες κοινωνικές αναπαραστάσεις αλλά και αληθινές κατασκευές στις οποίες είναι χρήσιμο να γίνει μια προσεκτική πολεογραφική εμβάθυνση από τους επιστήμονες του χώρου· 

4)  να υποδείξει πηγές και μεθόδους τεκμηρίωσης σχετικά με το λογοτεχνικό, ποιητικό, θεατρικό και επιστημονικο-μυθοπλαστικό «οικιστικό απόθεμα»·

5)  να προβάλει λογοτεχνικά στοιχεία που τεκμηριώνουν θέσεις για την κρίση της ελληνικής πόλης ή την αγνόησή της·

6)  να προσφέρει ένα πλαίσιο συζήτησης για αντιμετώπιση του αντικειμένου «πόλη-τέχνες του λόγου» ως υλικού μιας ευρείας «πολεογραφίας» που θα δίδασκε ο/η επιστήμονας του χώρου π.χ. στη γενική εκπαίδευση.

7 ) να φέρει σε επαφή «σχολή» και «σχόλη» (υποχρεώσεις επαγγελματικής εξειδίκευσης και κουλτούρα ελεύθερου χρόνου).

2) Ενδεικτικό θεματολόγιο των διαλέξεων

Διαστάσεις της γραμματολογίας της πόλης. Η λογοτεχνία ως επισκόπηση και «υποσκόπηση» (overview/underview) της πόλης και ως παραγωγός των θρύλων και του μύθου της πόλης. Πόλεις της Δύσης και της Ανατολής, ολόφωτα μητροπολιτικά κέντρα και τελευτούσες μικρές πόλεις, δίδυμες και αλληλομισούμενες πόλεις, πραγματικές και συμβολικές πόλεις, ορατές πόλεις και αόρατες πολιτείες. Διαβάζοντας «Πόλη και [ύπαιθρος] χώρα» του Raymond Williams την εποχή του παγκοσμιοποιημένου και (ημι-)αστικοποιημένου κόσμου.

Η λογοτεχνική παράδοση ως πηγή της αστικής γεωγραφίας και η σύγχρονη γλωσσοκεντρική  γραφή ως απεικόνιση της πραγματικότητας της πόλης. Από το Δουβλίνο (Τζέιμς Τζόις) και την Πετρούπολη (Ντοστογέβσκι, Αντρέι Μπιέλυι) έως το Κιότο του Καβαμπάτα, τη Νέα Υόρκη του Auster και τη Μασσαλία του Ιζζό. Δρομολόγια και ημερολόγια. Ημερομηνίες και θεομηνίες. Ο αρχιτέκτων Μοχάμεντ Άτα κατά Μανχάταν και τα λογοτεχνικά επακόλουθα. Χαρτογραφώντας διαδρομές και περιπάτους σε δρόμους, στοές και γέφυρες. Κοιτάζοντας την πόλη από το ματωμένο παρμπρίζ (Ballard) ή κατά την ανάληψη με τα διαφανή ασανσέρ (de Certeau).

Οι ταξιδιωτικές αυτοψίες των ελλήνων συγγραφέων σε πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού (π.χ. Καζαντζάκης, Βενέζης, Ουράνης, Κύρου, Παλαιολόγος, Ψαθάς, Βασιλικός, Δασκαλάκη) και η πεζογραφία των πεζοπόρων της πόλης (Γιώργος Ιωάννου, Δημήτρης Σωτηρίου). Η πολεογραφία του Πλασκοβίτη, της Τριανταφύλλου, της Διβάνη, της Φακίνου, του Κούρτοβικ και τα Χανιά της Μάρως Δούκα. Κριτικές παρεμβάσεις: «λογοτεχνία της πόλης» vs. «πόλη της λογοτεχνίας». Τσιριμώκου, Αποστολίδη.

«Μια από τις τόσες πόλεις όπου δεν έχω πάει και που τις φαντάζομαι μόνο από το όνομα…». Η μαγική δύναμη των λέξεων και των ονομάτων. Πόλη σημαίνουσα και πόλη σημαινομένη. Τα ονόματα και τα εξωνύμια των πόλεων. Πάντα μια πόλη κρύβει μιαν άλλη. Κωνσταντινούπολη και Ισταμπούλ. Από την ανάλυση περιεχομένου,  στα έγκατα της λειτουργίας της έμπνευσης και της αυτολογοκρισίας. Η εντυπωσιακή παραγωγή του τουριστικού πολεογραφικού λόγου (Οδηγοί πόλεων). Χυμώδεις πτυχές της ιστορικής αφήγησης και του κοινωνιολογικού λόγου για τη σύγχρονη πόλη. Η παρουσία της πόλης-όνομα σε τεχνήεσσες κειμενικές κατασκευές (ειδησεογραφία, γενική διαφήμιση και διαφήμιση πόλεων, δημοσιευόμενα βιογραφικά).

Το εικονόγραπτο (κόμικς και graphic novels) ως μέσο μεταγραφής της λογοτεχνίας, της επιστημονικής μυθοπλασίας, του θεατρικού έργου και της ιστορικής αφήγησης που έχουν ως επίκεντρο και περιεχόμενο την πόλη. Από τα «Κλασικά εικονογραφημένα»  (ως σχολιασμένα λευκώματα πόλεων) έως τις μεταγραφές του Auster, το έργο του Will Eisner και τις Σκοτεινές πόλεις των Schuiten και Peeters. Πολεογραφικές διακειμενικότητες στη ράχη του Μόμπι Ντικ. Η πολεογραφική γελοιογραφία ως εύγλωττη τέχνη λόγου: Steinberg, Zuc,  Μητρόπουλος, Γιάννης Ιωάννου, Καλαϊτζής, Χαντζόπουλος. Μια γεωπολιτική «χωρίς λόγια».   

Γειτονιές επί σκηνής και εξωσκηνικά άστεα. Οι πολεογραφικές πτυχές του θεατρικού έργου. Προσεγγίσεις με βάση τα έργα Ο εχθρός του λαού του Ίψεν, Τρεις αδελφές του Αντόν Τσέχωφ, Η γραμμή του Ίσραελ Άρθουρ Χόροβιτς, και Οικόπεδα με θέα του Ντέϊβιντ Μάμετ. Η κτηριακή μορφολογία ως αφετηρία του έργου και του ανεβάσματός του: Σκηνές του δρόμου του Έλμερ Ράις, Δυτική Αποβάθρα του Πατρίς Σερώ. Η θεατρική πόλη ως ιδιογραφία και βαθύτερος συμβολισμός. Η μικρή μας πόλη του Θόρντον Ουάϊλντερ, Πράσινο και πόλη: Ο Ζωολογικός κήπος του Έντουαρντ Άλμπι, Ο Βυσσινόκηπος (Α. Τσέχωφ). Οι πόλεις του λυρικού θεάτρου (π.χ. Κάρμεν, Τόσκα) και του μιούσικαλ (Εβίτα, Σικάγο, 42^α Οδός).

Η ελληνική θεατρική πολεογραφική παραγωγή: Ψευδεπίγραφες μαγικές πόλεις και χαμένες οδοί ονείρων πέντε λεπτά από την Ομόνοια. Ανάλυση και στοχοθεσία θέασης μερικών θεατρικών έργων όπως Η πόλη της Λούλας Αναγνωστάκη, Η αυλή των θαυμάτων και Ο δρόμος περνά από μέσα,  του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Στοιχεία από την ελληνική επιθεώρηση.

Η ποίηση της πόλης: Χρειάζεται μια ογκώδης ανθολογία πολεογραφικής ποίησης  ή αρκεί μελέτη της «αρχιτεκτονική της καβαφικής κόλασης»; T.S. Eliot, Παλαμάς, Πατρίκιος, Βαλαωρίτης, Δωριάδης, Αναγνωστάκης, Καβάφης, Μποντλαίρ και νεότεροι Γάλλοι ποιητές, Μπρεχτ και Sandburg. Ρίμες και ρύμες ενός Σμυρνιού νομπελίστα – για τις πόλεις στην ποίηση (και τα πεζά) του Σεφέρη. Τραγούδια της πόλης και μοιρολόγια καταραμένων. Rock, rap.

Αναζητώντας το χαμένο χώρο. Η πόλη ως σχέσεις ανθρώπων και ο/η επιστήμονας του χώρου ως κριτικός της σύγχρονης πόλης και της σχετικής λογοτεχνίας ή παραλογοτεχνίας ή συγγραφέας, σκηνογράφος και σκηνοθέτης του πολεογραφικού θεατρικού έργου. Παρουσίαση του Δ. Φιλιππίδη, του Π. Μαρτινίδη και του Αντώνη Δαγκλίδη.

3) Ενδεικτικό πλαίσιο εργασιών και δραστηριοτήτων

Ανάγνωση και ανάλυση από πολεογραφική έποψη ελληνικών ή ξένων μυθιστορημάτων.

Ανάγνωση και ανάλυση από πολεογραφική έποψη ελληνικών ή ξένων θεατρικών έργων.

Ανάγνωση και ανάλυση από πολεογραφική έποψη ποιητικών συλλογών.

Ανάλυση έργων και παρουσίαση επισημάνσεων πολεογραφικών στοιχείων σε συλλογές επιστημονικής φαντασίας/μυθοπλασίας και σε εικονόγραπτα (graphic novels).

Χαρτογραφήσεις λογοτεχνικών διαδρομών και εξωσκηνικής τοπογραφίας.

Στατιστικά πολεογραφήματα εμφάνισης των πολεωνυμίων ανά κεφάλαιο. Ερμηνείες.

Σχεδιασμός και ανάπτυξη του πολεογραφικού βιβλιογραφικού site του μαθήματος.

Παρακολούθηση-αποδελτίωση των βιβλιογραφικών σελίδων του ημερήσιου και εβδομαδιαίου Τύπου και των ειδικευμένων εκδόσεων.

Συμμετοχή στη διοργάνωση πολεογραφικής βιβλιογραφικής βραδιάς σε βιβλιοπωλείο της πόλης.

Συμμετοχή στο ανέβασμα θεατρικής παράστασης έργου με πολεογραφικό περιεχόμενο.

Σκηνογραφικές ασκήσεις π.χ. παραγωγής ουρανογραμμών (οριζόντων) ελληνικών και ξένων πόλεων.

Αναζήτηση, εργοβιογραφική μελέτη και παρουσίαση ενός μυθιστοριογράφου, θεατρικού συγγραφέα ή ποιητή.

Προετοιμασία και πραγματοποίηση μιας πολεογραφικής-βιβλιογραφικής συνέντευξης.

4) Προτεινόμενη βιβλιογραφία

Λεπτομερή βιβλιογραφία έχουμε συμπεριλάβει στο: Γιάννης Ρέντζος, Ανθρωπογεωγραφίες της πόλης, Τυπωθήτω/Δαρδανός, 2006, σελ.70-107 και 145-172.

z

Ιωάννης Ρέντζος

Η πόλη στον κινηματογράφο

1) Στοχοθεσία του μαθήματος – Η «πολεογραφία» της 7^ης Τέχνης

w  Προορισμένος, όπως φάνηκε, να αποτυπώσει και να προβάλει με άμεσο και ανεπανάληπτο τρόπο πτυχές της ανθρώπινης μοίρας (και να προσφέρει στιγμές συγκίνησης και ευφορίας), ο κινηματογράφος αποτελεί επίσης μια ανεξάντλητη και πάντα ζωντανή δεξαμενή εγγραφής και αναζήτησης τεκμηρίων για τη γη των ανθρώπων και τις επεμβάσεις των κοινωνιών της στην επιφάνειά της. Καθώς η πόλη αποτελεί μια παμμέγιστη παρέμβαση στο γήινο χώρο, δεν εκπλήσσει κανέναν το γεγονός ότι η παρουσία του αστικού χώρου στον κινηματογράφο είναι συχνά πρωταγωνιστική. 

w  Το μάθημα αποβλέπει

1)  να διεγείρει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την 7^η τέχνη σε σχέση με το σκηνικό και το δράμα της πόλης «πίσω από τις πλάτες των κινηματογραφικών ηρώων»·

2)  να επιτρέψει την κωδικοποίηση σχετικών γνώσεων που έχουν εμπειρικά αποκτηθεί·

3)  να προσεγγίσει τον κινηματογράφο ως κάτοπτρο όπου ανακλάται η ίδια η δουλειά του/της επιστήμονα του χώρου (αλλά και η δράση του ανώνυμου οικιστή)· 

4)  να υποδείξει πηγές και μεθόδους τεκμηρίωσης σχετικά με το κινηματογραφικό «οικιστικό απόθεμα»·

5)  να προβάλει κινηματογραφικά στοιχεία που τεκμηριώνουν θέσεις για την κρίση της ελληνικής πόλης ή την αγνόησή της·

6)  να προσφέρει ένα πλαίσιο συζήτησης για αντιμετώπιση του αντικειμένου «πόλη-κινηματογράφος» ως υλικού μιας ευρείας «πολεογραφίας» που θα δίδασκε ο/η επιστήμονας του χώρου π.χ. στη γενική εκπαίδευση.

7 ) να φέρει σε επαφή «σχολή» και «σχόλη» (υποχρεώσεις επαγγελματικής εξειδίκευσης και κουλτούρα ελεύθερου χρόνου) και να αντιμετωπίσει τον/την επιστήμονα του χώρου ως παιδαγωγό της πολεο-κινηματογραφοφιλίας.

2) Ενδεικτικό θεματολόγιο των διαλέξεων – Η κρυφή γοητεία της πολεογραφίας

Από την κινηματογραφική ουτοπία στην πολεογραφία της ταινίας. Ιστορικό. Η πόλη ως γενέθλιος τόπος και αιώνιο σκηνικό του κινηματογράφου. Προϋποθέσεις για τη θέαση του πολεογραφούντος φιλμ. Η τηλεόραση και η αδυναμία της να αναπαραστήσει το μέγεθος (και το μεγαλείο) της πόλης. Στοιχειώδης ορολογία της κινηματογραφικής τεχνικής. Η πολεογραφική ταινία: από την πόλη-τίτλο στην πόλη-περιεχόμενο.

Η πολεοδομία και η αρχιτεκτονική διαμέσου των κινηματογραφικών απεικονίσεων. Η ομορφιά και η λειτουργία στην πόλη. Γραμμές, επιφάνειες και όγκοι. Αντονιόνι: ένας αρχιτέκτονας πίσω από την κάμερα. Αρχιτεκτονήματα, μνημεία και προτομές μεγάλων ανδρών (και ανωνύμων γυναικών), πράσινο και στοιχεία ανθρώπινης γεωγραφίας. Δρόμος, γειτονιά και κατοικία. Πεζοδρόμια και αλέες. Μονοκατοικίες με υπογραφές μαιτρ, λαϊκές πολυκατοικίες, μέγαρα, ξενοδοχεία και πύργοι.

Η πόλη ως καθρέφτης των εκδηλώσεων της κοινωνίας. Χρόνοι και ρυθμοί της πόλης και χρόνοι των ανθρώπων. Η αγορά, το κέντρο/τα κέντρα, οι συγκοινωνίες/η αυτοπία, οι ιδιωτικές και δημόσιες εορτές, οι λαϊκές διαδηλώσεις, η καταστολή, ο πόλεμος και η προετοιμασία του. Οδησσός, Χίλσμπορο και Νυρεμβέργη. Η πόλη-σύνορο και η πόλη με σύνορα. Η εικόνα της σοσιαλιστικής πόλης. Η διαφημιστική δρομοκρατία. Παραγκουπόλεις, «πόλεις του θεού» και των θαυμάτων και γειτονιές των κεκοιμημένων και των ζωντανών. 

Κινηματογραφώντας τις ελλαδικές ή/και ελληνικές πόλεις (Ι). Οι «Αθήνες» του ελληνικού κινηματογράφου. Το αθηναϊκό διαμέρισμα ως σταθερά της «χρυσής» ελληνικής  κινηματογραφίας. Ο Δαλιανίδης της αντιπαροχής και της ανθρωπογεωγραφίας. Διαχρονικές παρατηρήσεις της ασχήμιας και της ήττας της κοινωνίας απέναντι στην αγορά: περίπτερα, τραπεζάρες έξω, πινακίδες, στάθμευση, ηλιακοί συσσωρευτές. Πώς το χωριό του Μήτρου υπερίσχυσε της μικρής ελληνικής πόλης. Πέρα(ν), Αλεξάνδρεια, Belojannisz. Νέος ελληνικός κινηματογράφος και πόλη.

Από την ανθρωπο-γραφία του βουλεβάρτου και της οδού στους δρόμους και τις διαδρομές τής κινηματογραφικής πολεογραφίας: Τα φώτα, τα σκοτάδια και οι σκιές της πόλης,  film noir και road movie. Γιατί οι κακές ταινίες είναι ο παράδεισος της πολεογραφίας; Μπορούμε να μιλήσουμε για μια πολεογραφία του Μποντ, του Τζέιμς Μποντ; Όταν ο σκηνοθέτης παίρνει στο κατόπι τον πλάνητα, τον άστεγο, τον διωκόμενο, τον μοναχικό τύπο, το μετανάστη, τον ανάπηρο. Από τον «Απόκληρο της κοινωνίας» (Κάρολ Ριντ, 1947) έως το «Delivery» του Ν. Παναγιωτόπουλου (2004). H γυναίκα και η πόλη (της): Από τη Ζαζί έως τη Θέλμα (και τη Λουίζα). Όταν η γυναίκα βιάζεται (δύο αναγνώσεις της λέξης).

Υποδειγματικές πόλεις του γουέστερν, Ghost towns και παλαιοβιομηχανικοί ερειπιώνες. Πόλεις της αρχαιότητας. Όταν το Χόλυγουντ πολεοδομεί και αναστηλώνει ενώ ο Χίτσκοκ διαρρυθμίζει και επιπλώνει. Από τη  real city στη reel city [reel = μπομπίνα] και το reel διαμέρισμα. Χώρος, ψευδο-χώρος και κινήσεις κάμερας. Η πόλη ως πεδίο διασποράς, διάχυσης, διάδοσης. Κατοικίες φαντασμάτων, διαμονές μεταλλαγμάτων και συγκατοίκηση με φορείς τεχνολογίας αιχμ(ηρ)ής. Πανοπτικοί σπιτονοικοκύρηδες και ενοικιαστές του τρόμου. Ο Candyman κάνει διδακτορικό αστικής γεωγραφίας.

Ο κινηματογράφος ως μέσο μεταγραφής της λογοτεχνίας, του θεατρικού έργου και της ιστορικής αφήγησης που έχουν ως αναφορά, επίκεντρο ή σκηνικό και περιεχόμενο την πόλη: Ο αρχιτέκτων Roark στο The Fountainhead της Ayn Rand («Χαλύβδινες ψυχές», Κιγκ Βίντορ, 1949). Ο κινηματογράφος και το επάγγελμα του αρχιτέκτονα «Η κοιλιά του αρχιτέκτονα», Πίτερ Γκριναγουέι (1987), «Διάρρηξη» του Άντονι Μιγκέλα (2006).

Από τη σοβαρή πολεογραφική τεκμηρίωση της Ρώμης και της Νάπολης (Φελίνι, Ροσελίνι, Ντε Σίκα) έως την αναπαράσταση της επιστημονικής μυθοπλασίας, την κινηματογράφηση των πολεογραφικών κόμικς και τη δυστοπία της ψηφιοποιημένης πόλης. Η πόλη από ψηλά: ο Superman, η Catwoman και οι άγγελοι του Wenders. Γιατί οι αρχιτέκτονες ενδιαφέρονται για τη γνώμη του σε ειδικά ζητήματα της πολεοδομίας και της αρχιτεκτονικής;

Η ανάλυση, η παρουσίαση, η διαφήμιση της ταινίας (που συμβαίνει να έχει επίκεντρο την πόλη) και η πτωχεία της κριτικής της πολεογραφικής ταινίας. Η κινηματογραφική κριτική ως χαμένη ευκαιρία για μια πολιτισμική ανθρωπογεωγραφία (Τριανταφύλλου). Ασκήσεις πολεογραφικής «αναθεώρησης» δημοσιευμένων κινηματογραφικών κριτικών. Η πόλη ως σχέσεις ανθρώπων και ο/η επιστήμονας του χώρου ως κριτικός της σύγχρονης πόλης και σύμβουλος ή δημιουργός της πολεογραφικής ταινίας: Μια άσκηση στοχοθεσίας προς ανάδειξη της πόλης, σεναρίου, σκηνογραφίας, φωτογραφίας και σκηνοθεσίας.

Πηγές πολεογραφικού κινηματογράφου και αναζήτησης/εντοπισμού των χώρων κινηματογράφησης. Ξεφυλλίζοντας τον άτλαντα των κινηματογραφημένων πόλεων. Από τις αμερικανικές μητροπόλεις  έως τις ιαπωνικές μικροπόλεις. Η πρόσφατη ανάδυση της αφρικανικής πόλης. Bollywoodιανές πόλεις, δρόμοι της σάμπας και παλάτια του ταγκό. Οι πόλεις των κινηματογραφικών φεστιβάλ. Το δίκτυο διανομής των ταινιών: μια γεωπολιτική που εξαφανίζει πόλεις. Ποιος είναι «ο δολοφόνος του Τόκιο;».

Από την «πόλη του κινηματογράφου» στον «κινηματογράφο της (μικρής μας) πόλης». Η κινηματογραφική αίθουσα ως «paradiso» για την κοινωνία της (μικρότερης) πόλης. Από την κοινωνιολογία της νοσταλγίας στο σύνδρομο «δημόσιου χώρου» και «φωτεινής αίθουσας» (με το πάντα γνώριμο κοινό της μικρής πόλης). Περιπτώσεις (Ναύπλιο, Πρέβεζα) παλαιότερων εποχών. Ναοί και παρεκκλήσια της 7^ης τέχνης: η αρχιτεκτονική της κινηματογραφικής αίθουσας. Τι κρύβει η ονοματολογία των αιθουσών: από «Σίτυ», «Άστυ» και «Σινέ Παρί» σε Village και Village. Η χειροποίητη γιγαντοαφίσα στην αχειροποίητη πόλη.

3) Ενδεικτικό πλαίσιο εργασιών και δραστηριοτήτων

Ημερολόγιο πολεογραφικών ταινιών της εβδομάδας, του μήνα· γωνιά του πολεο-σινεφίλ.

Σχεδιασμός και ανάπτυξη του πολεογραφικού κινηματογραφικού site του μαθήματος.

Σχεδιασμός, σεναριογράφηση, γύρισμα μιας πολεογραφικής ταινίας.

Φάκελος κριτικής πολεογραφικών ταινιών. Κριτική της κριτικής.

Φάκελος περιλήψεων πολεογραφικών ταινιών. Μετάφραση άρθρων.

Συμμετοχή στη διοργάνωση πολεογραφικής κινηματογραφικής βραδιάς.

Ενεργοποίηση για τη συγκρότηση πολεογραφικής κινηματογραφικής λέσχης.

Φάκελος επισημάνσεων πολεογραφικών στοιχείων σε ταινίες.

Αναζήτηση, εργοβιογραφική μελέτη και παρουσίαση ενός δημιουργού.

Προετοιμασία και πραγματοποίηση μιας κινηματογραφικής πολεογραφικής συνέντευξης.

Πόλη – αρχιτεκτονική/πολεοδομία –κινηματογράφος: Ασκήσεις διδακτικής μεταγραφής (π.χ. χαρτογράφηση μιας ταινίας ή κινηματογραφημένη ανάγνωση πολεοδομικού σχεδίου, κ.λπ.).

4) Προτεινόμενη βιβλιογραφία

Λεπτομερή βιβλιογραφία έχουμε συμπεριλάβει στο: Γιάννης Ρέντζος, Ανθρωπογεωγραφίες της πόλης, Τυπωθήτω/Δαρδανός, 2006, σελ. 120-145.